Нусхаи бароварда сохтани орзуҳои ҷоиз
Бар ҳар мусалмоне лозим аст, то дар ҷамеи корҳо эътимоду таваккалаш бар Аллоҳ, таоло бошад ва ба ғайр аз ӯ бар каси дигаре эътимод надошта бошад, зеро ҳамон зоте метавонад ба кӯмаки бандагонаш бирасад, ки холиқи ҳамаи махлуқот бошад. Бинобар ин барои бароварда сохтани ниёзҳои ҷоиз ва дуруст ин оятро то 11-рӯз рӯзе 14-маротибагӣ бихонад. Оят ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Из тастағисуна Раббакум фа-стаҷоба лакум иннӣ мумиддукум биалфи-м-мина-л-малоикати мурдифин.[1]
[1] Сураи Анфол, ояти 9.
Дуои баровардани орзу
