Нияти Ҳаҷ (нияти ҳаҷи умра / фарзӣ) бо араби ва точики / тоҷикӣ – шарҳи Чоркитоб
Агар касе нияти ҳаҷи ифрод ё қирон ва ё таматтуъ бикунад бо талбия гуфтан ҳаҷашро оғоз мекунад ва талбияи Пайғамбар (с) чунин аст:
«لَبَّيْكَ اللَّهُمَّ لَبَّيْكَ. لَبَّيْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ لَبَّيْكَ.إِنَّ الْحَمْدَ، وَالنِّعْمَةَ لَكَ.وَالْمُلْكَ لاَ شَرِيكَ لَكَ» (صحيح البخاري -2/ 138/ 1549 عن ابن عمر رضي الله عنهما)
“Лаббайка аллоҳумма лаббайк. Лаббайка ло шарика лака лаббайк. Инналҳамда ванниъмата лака валмулк, ло шарика лак”.
“Ё Аллоҳ! Омода ва фармонбардори дастури ту ҳастам. Дастури туро иҷобат мекунам, ҳеҷ шарике надорӣ. Сипосу неъмат ва подшоҳию қудрат махсуси Туст, ҳеҷ шарике надорӣ”.
