Аз Асмоа бинти Умайс ривоят аст, ки Расулуллоҳ (с) ба ман фармуданд: «Ба ту калимотеро таълим медиҳам, ки ба ҳангоми изтиробу парешонии фикр онҳоро бихонӣ, иншоаллоҳ, бароят боиси оромиву сукун хоҳад буд[1]».
Дуо ин аст:
Бисмиллоҳи-р-Раҳмони-р-Раҳим
Аллоҳу, Аллоҳу Рабби ло ушрику биҳи шайъан.
Тарҷума: Аллоҳ, Аллоҳ Ӯ Рабби ман аст, ман барои ӯ шарикеро қоил нестам.
[1] Ин ҳадисро Абӯдовуд ривоят кардааст.
Дуо хангоми парешони, парешон будан.
